مدح و منقبت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
آفـتـابی کـز تـجـلـی بی‌قـریـنـش یافـتـم در فلک می‌جُستم اما در زمیـنش یافتم ماه من تا پرده از رخسار نورانی گشود مهر را شـرمـنـدۀ نـور جـبـیـنـش یافتم این محمد صورت و سیرت، علی اکبر است آن‌که حق را در جـمال نازنیـنـش یافتم گرچه نامش در شمار چارده معصوم نیست لیک در انگشتر عصمت نگـینش یافتم در وجاهت در بلاغت در ملاحت در کمال یـادگـار رحـمـة لـلـعـالـمـیـنـش یـافــتـم در شجاعت چون علی و در سخاوت چون حسن در عبادت همچو زین العـابدیـنش یافتم در مسیر کربلا کز «لا نُبالی» گل فشاند پای تا سر عشق و سر تا پا یقینش یافتم شد روان بر رزم و با او شد روان روح حسین این حـقـیـقـت در وداع آخـرینش یافـتم من که سرتا پا گناهم دست حاجت می‌برم، در حضورش؛ چون شفیع المذنبینش یافتم |